BLÓRAR

a, m. [cp. Dan. blår, the refuse of flax, and the phrase, at kaste een blår í öjnene, to throw dust in one’s eyes] in Icel. only used in the metaph. phrase, at göra e-t í blóra við e-n, to commit an offence behind another person so that suspicion falls upon him: and blóra-maðr, m., en ef svá verðr sem mér er grunr á at, dóttir þín sé með barni, þá eru þar fáir blóramenn, ok vil ek ganga við faðerni. Fas. iii. 344.